مروری بر تمامی ادوار جام جهانی باشگاهها : سال ۲۰۰۰ سرانجام ایده برگزاری جامجهانی باشگاهها که آن زمان مسابقات قهرمانی جهان نام داشت، پیاده شد. به گفته سپ بلاتر ایده تورنمنت سال ۱۹۹۳ در لاسوگاس آمریکا در کمیته اجرایی فیفا توسط سیلویو برلوسکونی رئیس میلان در آن زمان، مطرح شده است. از زمانی که هر کنفدراسیون یک تورنمنت پایدار داشت، فیفا احساس کرد باید هر سال تورنمنتی برای برگزاری مسابقه بین قهرمانهای هر قاره برگزار کند. پس از اینکه تأیید شد قرار است مسابقات به زودی برگزار شود، کشورهایی مثل چین، برزیل، مکزیک، پاراگوئه، عربستان، تاهیتی، ترکیه، آمریکا و اروگوئه کاندیدای میزبانی شدند که البته فقط عربستان، مکزیک، برزیل و اروگوئه شرایط میزبانی داشتند. در نهایت سپتامبر ۱۹۹۷ اعلام شد میزبان اولین دوره مسابقات برزیل خواهد بود و از سال ۱۹۹۹ این رقابتها آغاز خواهد شد.
سال: ۲۰۰۰
میزبان: برزیل
قهرمان: کورینتیانس
شکل برگزاری مسابقات قهرمانی باشگاههای جهان در نخستین دوره با حالا تفاوت دارد. تیمها در دو گروه قرار گرفتند که در نهایت صدرنشینها به فینال رفتند و تیمهای دوم هر گروه هم دیدار ردهبندی را برگزار کردند. اولین بازی تاریخ رقابتها هم بین رئالمادرید قهرمان جام بینالمللی و النصر عربستان قهرمان سوپرجام آسیا برگزار شد. آسیاییها قهرمان لیگ قهرمانان که پوهانگ بود را به رقابتها نفرستادند و قهرمان سوپرجام راهی مسابقات شد. زننده نخستین گل تاریخ مسابقات هم نیکولا آنلکا مهاجم فرانسوی رئالیها بود. آن بازی را ۳ بر یک رئال برد. تفاضل گل باعث شد در گروه A رئال صدر را به کورینتیانس واگذار کند. منچستریونایتد قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در گروه B سوم شد و از دور رقابتها کنار رفت. واسکوداگاما قهرمان کوپا لیبرتادورس با ۹ امتیاز قاطعانه صدرنشین شد و نکاکسا مکزیک در رده دوم قرار گرفت. فینال تمام برزیلی را کورینتیانس پس از تساوی بدونگل در ضرباتپنالتی ۴ بر ۳ برد و قهرمان شد. در واقع کورینتیانس تنها تیم تاریخ رقابتها است که بهعنوان قهرمان لیگ کشور میزبان وارد رقابتها شد و عنوان قهرمانی را بهدست آورد.
سال ۲۰۰۵
میزبان: ژاپن
قهرمان: سائوپائولو
قرار بود سال ۲۰۰۱ دومین دوره مسابقات در اسپانیا برگزار شود و تعداد تیمها هم به عدد ۱۲ رسیده بود. قرعهکشی هم صورت گرفت، ولی در پی مشکلاتی که بین فیفا و شریک تجاریاش پیش آمد، آن دوره لغو شد. پس از آن هم تا سال ۲۰۰۵ خبری از مسابقات قهرمانی باشگاههای جهان نبود تا اینکه با فرمتی جدید رقابتها از سر گرفته شد. در فرمت جدید قهرمانان هر قاره جواز حضور را پیدا کردند. هیجانانگیزترین بازی این دوره نبرد الاتحاد عربستان و سائوپائولو برزیل در نیمهنهایی بود. تیم عربستانی بدجور حریف بزرگش را به دردسر انداخت. با این حال در نهایت سائوپائولو ۳ بر ۲ برد و به فینال رسید. در آن بازی روجریو سنی سنگربان گلزنِ تیم برزیلی هم یک گل از روی نقطهپنالتی زد. لیورپول هم که بعد از آن قهرمانی دراماتیک در لیگ قهرمانان اروپا در استانبول که با شکست میلان در ضرباتپنالتی بهدست آمد به مسابقات رسیده بود. ساپریسا کاستاریکا را در نیمهنهایی با ۳ گل بردند، اما در فینال تکگل مینیرو هافبک دفاعی سائوپائولو کافی بود تا در دومین دوره هم قهرمان تیمی از برزیل باشد.
سال ۲۰۰۶
میزبان: ژاپن
قهرمان: اینترناسیونال
این دومین دوره از چهار دوره میزبانی متوالی ژاپنیها بود. از این دوره نام مسابقات به «جامجهانی باشگاهها» تغییر پیدا کرد. به نظر میرسید متخصص این جام برزیلیها هستند، چرا که در سومین دوره هم تیمی از سرزمین قهوه جام را بالای سر برد. بارسلونا در دورانی که ژاوی و اینیستا را در خط میانی، پویول را در خط دفاع و رونالدینیو را در فاز حمله داشت و رایکارد هدایتشان میکرد، نتوانستند این جام را ببرند. با زدن ۴ گل در یوکوهاما به تیم مکزیکیِ آمِریکا آمادگیشان را به رخ کشیدند. اینترناسیونال هم که آن زمان الکس پاتو و لوئیس آدریانو را در خط حمله داشت با دو گل همین ستارهها برابر الاهلی مصر پیروز شد. بارساییها فینال را با تنها گل گابیرو هافبک اینترناسیونال از حریف باختند. یعنی سرنوشت قهرمان اروپا تقریباً مثل دوره قبل بود، بردی قاطع در نیمهنهایی و باختی با حداقل گل برابر تیمی برزیلی.
سال ۲۰۰۷
میزبان: ژاپن
قهرمان: میلان
نه تنها انتقام باخت در فینال لیگ قهرمانان را از لیورپول گرفتند، بلکه در جامجهانی باشگاهها هم قهرمان شدند. تیمی که کارلتو بیش از یک دهه پیش ساخته بود، رؤیای فعلی هواداران میلان است. از سال ۲۰۰۷ قهرمان لیگ کشور میزبان هم به مسابقات اضافه شد. آن سال سپاهان ایران فینالیست لیگ قهرمانان آسیا بود و با شکست ۳ بر یک برابر اوراوا ردز دیاموندز در مجموع دو دیدار نایبقهرمان شد. با این وجود با توجه به قهرمانی تیم ژاپنی در جیلیگ، تیم اصفهانی نماینده آسیا در جامجهانی باشگاهها بود. در بازی افتتاحیه هم زردپوشان به میدان رفتند که ۳ بر یک وایتاکریونایتد نیوزیلند را بردند. بردی که به لطف گلهای بازیکنان عراقیشان عماد رضا و ابوالهیل رقم خورد. تنها گلی که خوردند را هم هادی عقیلی به اشتباه وارد دروازه خودی کرد. اما اوراوا گربه سیاه سپاهان شده بود و در این تورنمنت هم آنها را ۳ بر یک شکست داد و حذف کرد. نکته عجیب اینکه عقیلی در این بازی هم گلبهخودی زد، یعنی نیمی از گلهای خورده سپاهان را این مدافعشان به ثمر رساند! آن دوره دیدار پنجمی برگزار نمیشد و همینجا کار سپاهان به پایان رسید. میلان با شکست اوراوا به فینال رسید و بوکاجونیورز هم با برتری برابر الساحلی تونس به این بازی راه پیدا کرد. فینالی که روسونری ۴ بر ۲ برد و قهرمان شد. اسطورههایی مثل اینزاگی (۲ مرتبه)، نستا و کاکا هم گلهایشان را زدند.
سال ۲۰۰۸
میزبان: ژاپن
قهرمان: منچستریونایتد
یکی از معدود دورههایی که تیمی از برزیل یا آرژانتین در مسابقات حضور نداشت. گامبا اوزاکا که قهرمان جیلیگ و قهرمان لیگ قهرمانان آسیا بود، در نیمهنهایی به منچستریونایتد رسید. دیداری پرهیجان و بهیادماندنی که شیاطینسرخ ۵ بر ۳ بردند. ۱۶ دقیقه انتهایی این بازی ۶ گل داشت. نبردی که ژاپنیها هیچوقت فراموش نمیکنند. با این حال خط حمله آتشین شیاطینسرخ کار گامبا را ساخت. رونالدو و رونی هم در آن بازی گل زدند. کیتو اکوادور دیگر تیم فینالیست مسابقات بود. آنها در نیمهنهایی تیم پاچوکا مکزیک را با ۲ گل مغلوب کردند تا اولین و آخرین فینالشان را تجربه کنند. در فینال هم منچستریونایتدِ فرگوسن با تک گلی که رونی زد برد و تنها قهرمانیاش در جامجهانی باشگاهها را جشن گرفت. رونی با ۳ گل آقایگل آن دوره هم شد.
سال ۲۰۰۹
میزبان: امارات
قهرمان: بارسلونا
سرانجام بعد از ۴ دوره میزبانی ژاپنیها، فیفا برای ۲ دوره میزبانی را به اماراتیها داد. قهرمان امارات تیم العین بود که در همان گام اول به اوکلندسیتی قهرمان اقیانوسیه باخت و کنار رفت. آتلانته مکزیک هم اوکلند را برد تا در نیمهنهایی حریف بارسلونا شود. کاتالانها هم که در سالهای رؤیاییشان با هدایت گواردیولا بودند، آن بازی را ۳ بر یک بردند تا فینالیست شوند. بوسکتس، مسی و پدرو برای بارسا گل زدند. پوهانگ استیلرز قهرمان آسیا هم با شکست مازمبه کنگو راهی نیمهنهایی شد، اما در نیمهنهایی به استودیانتس ۲ بر یک باخت. تیم آرژانتینی در فینال برای بارسا چالش ایجاد کرد. تا دقیقه ۸۹ قهرمانی در مشتشان بود که پدرو کار را به تساوی کشاند. در نهایت ضربه کاری را مسی در دقیقه ۱۱۰ زد. لئو توپ ارسالی را با سینه وارد دروازه استودیانتس کرد. این یک قهرمانی جدید در ویترین افتخارات بارسا بود و برای آن هیجان زیادی داشتند.
سال ۲۰۱۰
میزبان: امارات
قهرمان: اینتر
ژوزه مورینیو موفق شد اینتر را قهرمان لیگ قهرمانان اروپا کند، اما عمر مربیگریاش به حضور در جامجهانی باشگاهها همراه نراتزوری نرسید و رافائل بنیتس با این تیم قهرمان شد. سئونگنام کرهجنوبی آن دوره بهعنوان قهرمان آسیا شرکت کرده بود و الوحده قهرمان امارات را برد تا در نیمهنهایی به اینتر برسد. اینتریها با ۳ گل از استانکوویچ، زانتی و میلیتو آن بازی را بردند و فینالیست شدند. در سمت دیگر مازمبه شگفتیساز شد. ابتدا پاچوکا مکزیک را حذف کردند و سپس اینترناسیونال که سابقه قهرمانی داشت را با ۲ گل شکست دادند و به فینال رسیدند. اما در فینال زورشان به اینتر نرسید و تیمِ بنیتس آن بازی را هم با ۳ گل برد. پاندِف، اتوئو و بیابیانی گلزنهای اینتر بودند. اینتر ۶ گل در آن دوره زد که زننده آنها ۶ بازیکن مختلف بودند.
سال ۲۰۱۱
میزبان: ژاپن
قهرمان: بارسلونا
این دوره برای بارساییها خاص بود، چرا که اولین تیمی نام گرفتند که برای دومین مرتبه قهرمان جامجهانی باشگاهها شدند. کاتالانها چند ماه پیش از اینکه برای دومین مرتبه منچستریونایتد را شکست دادند تا قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شوند، قهرمانی قاطعانهای با گواردیولا داشتند. تفاوت این دوره این بود که قهرمان آسیا و میزبان دیگر در یک سمت قرار نگرفتند. نکته جالب هم این بود که کاشیوا ریسول قهرمان ژاپن و السد قطر قهرمان آسیا هردو تا نیمهنهایی پیش رفتند. کاشیوا در پنالتیها مونتری مکزیک را شکست داد و السد هم برابر اسپرانس تونس پیروز شد. در نیمهنهایی کاشیوا ۳ بر یک از سانتوس باخت، تیمی که نیمار ستاره آن روزهایش بود. بارسلونا هم با ۴ گل السد را برد. در ردهبندی قطریها در پنالتیها کاشیوا را بردند و سوم شدند. بارسلونا هم با ۲ گل از مسی، یک گل از ژاوی و یک گل از فابرگاس، مثل بازی قبلی ۴ بر صفر پیروز شد. سانتوس مقهور تیکیتاکای کاتالانها شد و این دومین قهرمانی شاگردان پپ بود.
برای ادامه کلیک کنید ( قسمت دوم )
منبع : خبرورزشی