روبرتو کارلوس, بهترین چپ پا و نابغه شوت زنی در فوتبال جهان

روبرتو کارلوس دا سیلوا روشا ( Roberto carlos da silva rocha ) زادهٔ ۱۰ آوریل ۱۹۷۳ در سائوپائولو که با نام روبرتو کارلوس شناخته شده ، مربی کنونی فوتبال و بازیکن فوتبال پیشین برزیلی است که برای رئال مادرید و تیم ملی برزیل در پست مدافع کناری فوتبال بازی می‌کرد.

روبرتو کارلوس نابغه و بهترین و تأثیرگذارترین دفاع چپ در تاریخ فوتبال به‌ شمار می‌رود که با سرعت و استقامت زیاد، و شوت‌های از راه دور و قوی به شهرت رسید.

او فوتبال حرفه‌ای را از باشگاه پالمیراس برزیل شروع کرد و با این باشگاه دو فصل پیاپی قهرمان لیگ برتر و جام حذفی برزیل شد. او پس از یک فصل بازی در اینترمیلان، در سال ۱۹۹۶ به باشگاه رئال مادرید پیوست و تا سال ۲۰۰۷، سه بار کاپ لیگ قهرمانان اروپا، چهار بار لالیگا و سه بار هم سوپر جام اسپانیا را با رئال کسب کرد.

او در سال ۱۹۹۷ به عنوان اولین دفاع در دهه‌های اخیر فوتبال دومین بازیکن سال فوتبال جهان، و در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ دو بار متوالی برترین مدافع باشگاهی سال اروپا شد. در آوریل ۲۰۱۳، نام روبرتو کارلوس توسط مجله مارکا در ترکیب یازده بازیکن خارجی برتر تاریخ رئال مادرید منتشر شد.

کارلوس فوتبال را در تیم ملی برزیل از سال ۱۹۹۲ شروع کرد. او در دوران فوتبال خود چهار جام جهانی فوتبال را با برزیل تجربه کرد که در جام جهانی ۲۰۰۲ کره جنوبی و ژاپن قهرمان شد و نیز در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه تا رسیدن به فینال این جام، برزیل را کمک کرد.

کارلوس در جام جهانی ۲۰۰۲ از جمله بازیکنان تأثیرگذار در قهرمانی برزیل بود که به‌عنوان یکی از بازیکنان منتخب این تورنمنت انتخاب شد. او همچنین در دو کوپا آمریکا ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹، و جام کنفدراسیون‌ها ۱۹۹۷ با تیم ملی کشورش به قهرمانی رسید.

او به‌علت ضربه آزادهای قوی‌اش که تا ۱۶۹ کیلومتر بر ساعت اندازه‌گیری شده‌است، به آقای گلوله معروف شد و در کارهای دفاعی و سانتر کردن نیز مهارت داشت. نام وی در فیفا ۱۰۰ ( لیست بهترین بازیکنان فوتبال به انتخاب پله ) حضور دارد. کارلوس در سال ۲۰۱۲ (۳۹ سالگی) بازنشسته شد و به حرفهٔ مربیگری پرداخت.

کارلوس یکی از بهترین شوت زنان و کاشته زنان جهان بود که با شوت‌های قوی و کات‌دار خود در فاصله‌های دور و بیشتر در پشت محوطه جریمه گلزنی می‌کرد. او از روی نقطهٔ کرنر و زاویه‌های کناری دروازه حریف گرفته تا فواصل نزدیک به میانهٔ میدان، توانایی گلزنی با شوت را داشت.

شوت‌های او اغلب قدرتی بودند و برخلاف بسیاری از بازیکنان شوت زن دیگر در فوتبال، به هنگام شوت زدن بیشتر از بیرون پای خود برای کات دادن به توپ استفاده می‌کرد که این امر به همراه قدرت بالای شوت او باعث انحراف بسیار زیاد توپ در فاصلهٔ دور می‌شد.

ضربهٔ آزاد او در سال ۱۹۹۷ در بازی برزیل و فرانسه از بهترین نمونه‌های شوت‌زنی کارلوس بود که بهترین ضربهٔ ایستگاهی تاریخ فوتبال نیز برشمرده می‌شود. بیشترین گل‌های کارلوس با ضربات ایستگاهی یا شوت‌های از راه دور زده شدند.

ویژگی دیگر کارلوس که او را در جهان فوتبال به موفقیت رساند سرعت، چابکی، و استقامت کم‌نظیرش بود. او از سرعت بالای خود در هنگام حملات و ضد حملات بهره می‌گرفت و مسافت‌های طولانی را در سمت چپ زمین حرکت می‌کرد.

او همچنین در سانتر کردن از گوشه چپ زمین مهارت بالایی داشت و سانترهای وی برای رونالدو، زیدان، رائول و دیگر مهاجمان رئال و برزیل بعضی از دیدنی‌ترین گل‌های فوتبال را به دنبال داشت مانند گلی که در فینال جام باشگاه‌های اروپا ۲۰۰۲ با سانتر او و گلزنی زیدان به ثمر رسید.

کارلوس را می‌توان از تهاجمی‌ترین دفاع‌های جهان فوتبال دانست که این توانایی‌های تهاجمی او موجب تأثیرات عمده‌ای بر روی مدافعان کناری جهان و تغییر وظایف آنان شد.

او در ابتدا با سرمربی باشگاه اینتر بر سر همین مسأله مشکل پیدا کرد، زیرا مربی خواستار استفاده از کارلوس در پست مهاجم یا وینگر بود. او البته توانایی بازی در پست هافبک دفاعی را نیز داشت.

کارلوس همچنین دارای قدرت و تعادل بدنی، لجاجت، و نیز دارای مهارت در توپ‌گیری و تکل‌زدن بود که باعث می‌شد در کارهای دفاعی و مهار مهاجمان حریف از گوشه‌ها مؤثر واقع شود.